antybiotyk na 3 dni
W warunkach szpitalnych rozwijają się specyficzne bakterie, które mogą być oporne na działanie wielu zwykle stosowanych antybiotyków. Z tego względu przed włączeniem antybiotykoterapii pobiera się wymazy i wykonuje posiewy rożnych wydzielin lub wydalin, takich jak: mocz, kał, płyn mózgowo-rdzeniowy, płyn z opłucnej, wymaz zOpisLeczenie wymienionych niżej zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę: ostre bakteryjne zapalenie zatok (właściwie zdiagnozowane); ostre bakteryjne zapalenie ucha środkowego (właściwie zdiagnozowane); zapalenie gardła, zapalenie migdałków; zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli (właściwie zdiagnozowane); lekkie do umiarkowanie ciężkiego pozaszpitalne zapalenie płuc; zakażenia skóry i tkanek miękkich o nasileniu lekkim do umiarkowanego, np. zapalenie mieszków włosowych, zapalenie tkanki łącznej oraz róża; rumień wędrujący - Erythema migrans (pierwszy objaw boreliozy z Lyme) w przypadku, gdy antybiotyki pierwszego i drugiego wyboru (doksycyklina, amoksycyklina i cefuroksym) są przeciwwskazane; niepowikłane zapalenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez Chlamydia trachomatis. Należy uwzględnić oficjalne miejscowe wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków Dorośli oraz młodzież i dzieci o mc. >45 kg: 500 mg raz na dobę przez 3 kolejne dni; alternatywnie, taką samą dawkę całkowitą (1500 mg) można podawać przez 5 dni: 500 mg w jednej dawce w 1. dniu leczenia, a następnie po 250 mg raz na dobę przez kolejne 4 dni. W leczeniu niepowikłanego zakażenia cewki moczowej i błony śluzowej szyjki macicy wywołanego przez Chlamydia trachomatis: 1000 mg jednorazowo. W leczeniu rumienia wędrującego: 1. dnia 1 g w pojedynczej dawce, następnie od 2. do 5. dnia po 500 mg raz na dobę. Dzieci o mc. : 10 mg/kg mc. raz na dobę przez 3 dni; alternatywnie, taką samą dawkę całkowitą można podawać przez 5 dni: 10 mg/kg mc. w jednej dawce w 1. dniu, a następnie po 5 mg/kg mc./dobę przez kolejne 4 dni. Maksymalna dawka całkowita u dzieci wynosi 1500 mg. Inne postacie farmaceutyczne mogą być bardziej odpowiednie do uzyskania właściwego dawkowania u dzieci w zależności od mc. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (GFR 10-80 ml/min) lub z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Sposób podania. Lek można przyjmować niezależnie od posiłku. Tabletkę należy rozpuścić w dostatecznej ilości płynu, np. wody, soku jabłkowego lub soku pomarańczowego (w co najmniej 30 ml) do uzyskania rozdrobnionej zawiesiny. Po połknięciu zawiesiny, wszelkie pozostałości muszą być ponownie zawieszone w niewielkiej ilości wody i makrolidowy z klasy azalidów. Gatunki zazwyczaj wrażliwe na azytromycynę - tlenowe bakterie Gram-ujemne: Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae; inne drobnoustroje: Chlamydia pneumoniae, Chlamydia trachomatis, Legionella pneumophila, Mycobacterium avium, Mycoplasma pneumoniae. Gatunki, w których może wystąpić problem oporności nabytej: Staphylococcus aureus, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus agalactiae, Streptococcus pyogenes, Streptococcus pyogenes, Ureaplasma urealyticum. Drobnoustroje z opornością wrodzoną: Staphylococcus aureus (szczepy oporne na metycylinę i szczepy oporne na erytromycynę), Streptococcus pneumoniae (szczepy oporne na penicylinę), Escherichia coli, Klebsiella spp., Pseudomonas aeruginosa, grupa Bacteroides fragilis. Biodostępność azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Cmax osiągane jest po 2-3 h. Azytromycyna przenika do ognisk zakażenia w tkankach, osiągając w nich wielokrotnie większe stężenia niż we krwi. Jest wydalana głównie z żółcią, w postaci niezmienionej oraz w postaci metabolitów. T0,5 w fazie eliminacji jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach, wynoszącym od 2-4 tabl. do sporz. zaw. doustnej zawiera 500 mg azytromycyny (w postaci dwuwodnej); tabletki zawierają niepożądaneBardzo często: biegunka. Często: ból głowy, wymioty, ból brzucha, nudności, zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych, zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi, zwiększenie liczby bazofilów, zwiększenie liczby monocytów, zwiększenie liczby neutrofilów. Niezbyt często: drożdżyca, drożdżakowe zakażenie jamy ustnej, zakażenie pochwy, zapalenie płuc, zakażenie grzybicze, zakażenie bakteryjne, zapalenie gardła, nieżyt żołądka i jelit, zaburzenia oddechowe, nieżyt nosa, leukopenia, neutropenia, eozynofilia, obrzęk naczynioruchowy, reakcje nadwrażliwości, jadłowstręt, nerwowość, bezsenność, zawroty głowy, senność, zaburzenia smaku, parestezje, zaburzenia widzenia, zaburzenia ucha, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, uderzenia gorąca, duszność, krwawienie z nosa, zaparcia, wzdęcia, wiatry, niestrawność, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaburzenia połykania (dysfagia), wzdęty brzuch, suchość błony śluzowej jamy ustnej, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, owrzodzenie jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny, wysypka, świąd, pokrzywka, zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierna potliwość, choroba zwyrodnieniowa stawów, ból mięśni, ból pleców, ból karku, zaburzenia oddawania moczu (dyzuria), ból nerek, krwotok maciczny, zaburzenia jąder, obrzęk, osłabienie, złe samopoczucie, uczucie zmęczenia, obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej, gorączka, ból, obrzęk obwodowy, zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie aktywności AlAT, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, nieprawidłowe stężenie potasu we krwi, zwiększenie aktywności ALP we krwi, zwiększenie stężenia chlorków, zwiększenie stężenia glukozy, zwiększenie liczby płytek krwi, zmniejszenie wartości hematokrytu, zwiększenie stężenia wodorowęglanów we krwi, nieprawidłowe stężenie sodu we krwi, powikłania po zabiegach. Rzadko: pobudzenie, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna, nadwrażliwość na światło. Częstość nieznana: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, reakcja anafilaktyczna, agresja, lęk, majaczenie, omamy, omdlenie, drgawki, zaburzenia czucia (niedoczulica), nadmierna aktywność psychoruchowa, brak węchu, brak smaku, zaburzenia węchu, miastenia, zaburzenia słuchu (w tym głuchota i (lub) szumy uszne), torsade de pointes, zaburzenia rytmu serca (w tym częstoskurcz komorowy, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG), niedociśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, przebarwienie języka, niewydolność wątroby (rzadko prowadząca do zgonu), piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy, polekowa wysypka z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), ból stawów, ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek. Działania niepożądane prawdopodobnie związane ze stosowaniem azytromycyny w leczeniu zakażeń kompleksem Mycobacterium avium lub zapobieganiu im, na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu. Bardzo często: biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia, wiatry, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, luźne stolce. Często: jadłowstręt, zawroty głowy, ból głowy, parestezje, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, głuchota, wysypka, świąd, ból stawów, uczucie zmęczenia. Niezbyt często: niedoczulica, zaburzenia słuchu, szumy uszne, kołatanie serca, zapalenie wątroby, zespół Stevensa-Johnsona, reakcja nadwrażliwości na światło, osłabienie, złe nie wchodzi w istotne interakcje z wątrobowym układem cytochromu P-450. Uważa się, że nie podlega interakcjom farmakokinetycznym stwierdzanym w przypadku erytromycyny i innych makrolidów. Nie obserwowano klinicznie istotnych interakcji z cetyryzyną, dydanozyną, karbamazepiną, efawirenzem, flukonazolem, indynawirem, metyloprednizolonem, midazolamem, triazolamem, syldenafilem, trimetoprymem/sulfametoksazolem, atorwastatyną (jednak opisywano przypadki rabdomiolizy u pacjentów otrzymujących statyny z azytromycyną). Makrolidy mogą zwiększać stężenie teofiliny we krwi, choć nie wykazano takiego działania w przypadku azytromycyny. Nie uzyskano dowodów na istnienie interakcji pomiędzy azytromycyną a terfenadyną, opisywano jednak przypadki, z których nie można było całkowicie wykluczyć możliwości interakcji obu leków (istnieje ryzyko wydłużenia odstępu QT). Ostrożnie stosować w połączeniu z astemizolem lub alfentanylem, gdyż opisano nasilenie działania tych leków podczas łącznego stosowania z innym antybiotykiem makrolidowym - erytromycyną. Stosowanie azytromycyny z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron i sotalol), cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne (tj. pimozyd); leki przeciwdepresyjne (tj. cytalopram); fluorochinony (tj. moksyfloksacyna i lewofloksacyna) może prowadzić do wydłużenia czasu repolaryzacji serca i odstępu QT, z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym również typu torsade de pointes. Azytromycyna zwiększa stężenie fosforylowanej zydowudyny (czynnego klinicznie metabolitu zydowudyny) w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej - znaczenie kliniczne tej obserwacji jest niejasne, jednak może ona być korzystna dla pacjentów. Podczas stosowania z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi z grupy pochodnych kumaryny zaleca się częste kontrolowanie czasu protrombinowego, ze względu na możliwość nasilenia działania przeciwzakrzepowego. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i digoksynę należy wziąć pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia digoksyny. W przypadku konieczności stosowania z cyklosporyną należy monitorować stężenie cyklosporyny i odpowiednio dostosować jej dawkę (obserwowano istotne zwiększenie Cmax i AUC cyklosporyny podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny). Stosowanie azytromycyny z ryfabutyną nie miało wpływu na stężenia we krwi żadnej z tych substancji, jednak obserwowano przypadki neuropenii (związanej z ryfabutyną) w przypadku stosowania obu leków jednocześnie. Nie stosować jednocześnie z pochodnymi alkaloidów sporyszu (np. ergotaminą), ze względu na ryzyko zatrucia sporyszem. Nalfinawir może zwiększać Cmax azytromycyny, jednak nie obserwowano działań niepożądanych i nie jest konieczna modyfikacja dawki. Leki zobojętniające sok żołądkowy zmniejszają Cmax azytromycyny - antybiotyk należy przyjmować 1 h przed lub 2 h po podaniu leku zobojętniającego. Cymetydyna podana 2 h przed przyjęciem azytromycyny nie wpływała na farmakokinetykę na azytromycynę, erytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub ketolidowe, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pamiętaj! Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty. Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia. Dorośli. 960 mg 1 raz na dobę przez 7 dni. Dzieci. 900 mg/m 2 powierzchni ciała na dobę w 2 dawkach podzielonych co 12 godzin przez 3 kolejne dni tygodnia, maksymalnie 1920 mg/dobę. Preparat należy stosować podczas posiłku lub po nim; w trakcie leczenia należy przyjmować dużo płynów. Antybiotykoterapia – kiedy sięgać po antybiotyk i jak go stosować?Po pierwsze i najważniejsze: antybiotykoterapia powinna odbywać się zawsze pod kontrolą lekarza i zgodnie z jego zaleceniami. Nie należy więc np. sięgać po antybiotyk, który został któremuś z domowników po poprzedniej chorobie. Przyjmowanie leków z tej grupy bez nadzoru może nie tylko może nie przynieść pożądanych efektów w leczeniu dolegliwości, ale i poważnie antybiotyk należy zatem sięgać jedynie wówczas, kiedy zaleci to lekarz prowadzący, po przeprowadzeniu stosownych badań również pamiętać, aby:przyjmować leki w zaleconych dawkach i w regularnych odstępach czasu – jeśli np. lekarz zaleci branie antybiotyku 3 x dziennie, najlepiej sięgać po kolejne tabletki co 8 godzin,sięgnąć po leki osłonowe – przede wszystkim po probiotyk, który ochroni Twój układ pokarmowy przed podrażnieniem antybiotykiem i zniweluje ryzyko pojawienia się rozstroju żołądka i podobnych problemów,brać antybiotyk tak długo, jak zaleca lekarz – najczęściej do ukończenia całego dziś KUP ONLINE wizytę u lekarza internisty!Najczęstsze błędy antybiotykoterapiiPrzy stosowaniu antybiotyków pacjenci bardzo często popełniają rozmaite błędy, które najczęściej można w prosty sposób rozwiązać. Jakie są najbardziej typowe?Niepoinformowanie lekarza prowadzącego o uczuleniu na dany antybiotykJeśli prowadzona w przeszłości antybiotykoterapia przyniosła niepożądane skutki uboczne, należy koniecznie poinformować o tym specjalistę. W takiej sytuacji może się on zdecydować na dobranie innego zbyt wysokich/zbyt niskich dawek antybiotykuSą pacjenci, którzy sądzą, że przyjęcie wyższej dawki zapisanego antybiotyku sprawi, że szybciej powrócą do zdrowia. Efekt może być odwrotny do zamierzonego – zwłaszcza, że każdy z leków ma określoną maksymalną, bezpieczną dawkę, jaką organizm może przyjąć w ciągu doby. Jej przekroczenie może przynieść poważne konsekwencje niekorzystne będzie zmniejszanie dawki zaleconej przez lekarza – może spowodować, że leczenie będzie brania antybiotyku tuż po ustąpieniu uciążliwych objawówZdarza się, że poprawa u pacjenta następuje nawet po przyjęciu kilku pierwszych dawek leku. Dlatego niektórzy decydują się na odstawienie tabletek już w tym momencie. To bardzo poważny błąd, ponieważ antybiotykoterapia to nie tylko leczenie objawowe – musi trwać do chwili zwalczenia wszystkich patogenów. Zakończenie kuracji musi zostać skonsultowane z lekarzem antybiotyków o różnych porachNajlepiej, aby antybiotyk przyjmować o stałych porach, w regularnych odstępach czasu. Wówczas leczenie jest najefektywniejsze, a zarazem antybiotyku sokiem lub herbatąSoki – zwłaszcza cytrusowe – mogą wejść w interakcję z niektórymi antybiotykami, wpływając na ich działanie. Dlatego, aby nie narażać się na takie ryzyko, tabletki najlepiej popijać niegazowaną wodą źródlaną lub wodą przegotowaną, a następnie odczekać co najmniej kilkadziesiąt minut przed wypiciem czegoś antybiotyk jest zbędny?Należy pamiętać przede wszystkim, że antybiotykoterapia jest prowadzona w przypadku infekcji bakteryjnych. Dlatego lekarz, przed podaniem takiego leku, powinien wykonać badania krwi potwierdzające ten fakt i określające, z jaką grupą bakterii ma do jest to infekcja wirusowa – np. przeziębienie – antybiotyk nie pomoże w żaden sposób. A czy infekcja bakteryjna przejdzie sama? Jeśli nie jest poważna, a system immunologiczny pacjenta jest wystarczająco silny, organizm może sobie z nią poradzić bez dodatkowej pomocy w postaci na kaszel: czy to ma sens?Jak już napisano powyżej, antybiotyki zwalczają infekcje bakteryjne. A to oznacza, że nie symptomy, a podłoże choroby mają kluczowe znaczenie dla doboru tej metody leczenia. Kaszel zaś tylko jest objawem, który na dodatek może się pojawić przy wielu rozmaitych zastanawiając się, czy antybiotyk na kaszel to dobre rozwiązanie, trzeba przede wszystkim określić, co jest przyczyną jego powstania. Najczęściej są to lekkie zapalenia górnych dróg oddechowych. W ich przypadku – zwłaszcza z uwagi na fakt, że są wywoływane przez wirusy – leczenie antybiotykami nie przyniesie żadnego rezultatu. Podobnie jest w sytuacji, gdy przyczyną kaszlu jest zapalenie oskrzeli. Antybiotykoterapia jest wówczas również w zdecydowanej większości przypadków zbędna. Dzieje się tak, ponieważ za to schorzenie najczęściej także odpowiadają wirusy. W przebiegu tej choroby stosuje się zatem najczęściej leki wykrztuśne lub przeciwkaszlowe, jak również rozkurczające są za to stosowane u pacjentów, u których wykształciło się zapalenie płuc – wówczas są one niezbędne do opanowania rozwoju na katar: tak czy nie?Antybiotyk na katar nie jest dobrym pomysłem z przyczyn opisanych powyżej. Katar, podobnie jak kaszel, zazwyczaj wiąże się z łagodnymi, wirusowymi infekcjami górnych dróg oddechowych. Może mieć również podłoże alergiczne. W żadnym z tych przypadków antybiotykoterapia nie przyniesie pożądanych rezultatów. Dodatkowo może zaszkodzić pacjentowi z uwagi na liczne skutki uboczne nieuzasadnionego przyjmowania leków z tej się pozbyć bakterii bez antybiotyku?Czy aby zwalczyć szkodliwe bakterie powodujące dolegliwości chorobowe trzeba zawsze użyć antybiotyku? Są sytuacje, w których jego przyjmowanie jest nieuniknione. Jednak współczesna medycyna dąży do ograniczenia ich stosowania przez pacjentów. Kiedy są zażywane zbyt często, w nieuzasadniony sposób, organizm ludzki przyzwyczaja się do ich działania. Dlatego gdy zajdzie autentyczna konieczność przeprowadzenia terapii z wykorzystaniem antybiotyku, może ona być w wielu sytuacjach można się pozbyć bakterii bez antybiotyku. Przede wszystkim: sam Twój organizm z nimi walczy. To dlatego zmagasz się z podwyższoną temperaturą ciała – system immunologiczny potrzebuje jej, aby skutecznie rozprawić się z „wrogiem”. Kiedy więc dopadnie Cię infekcja, skonsultuj się z lekarzem, a następnie stosuj do jego zaleceń: odpoczywaj, unikaj szoku termicznego, dbaj o odpowiednie nawilżenie śluzówki nosa i cierpliwie czekaj na również sięgnąć po naturalne środki polecane w kontekście działania antyseptycznego, znane jeszcze naszym babciom. Czosnek, imbir czy nagietek to tylko niektóre z nich. Najważniejsze jest jednak, aby swoje działania omówić z podać dziecku antybiotyk?Podobnie jak osobie dorosłej – kiedy zaleci to lekarz. W przypadku małych pacjentów ważne jest jeszcze staranniejsze pilnowanie prawidłowych dawek i nieprzekraczanie co, kiedy dziecko zwymiotuje lek? Czy należy podawać mu kolejną dawkę? Jeśli od podania antybiotyku upłynęło kilka minut – tak. Najlepiej jednak skonsultować się z lekarzem prowadzącym, aby mieć pewność, że podejmowane działanie jest działają antybiotyki 3-dniowe?Antybiotyki 3-dniowe, a mówiąc dokładniej – makrolidowe – to nowa generacja leków zwalczających bakterie. Różnica między nimi a tradycyjnymi antybiotykami polega na tym, że substancje te gromadzą się w zakażonych tkankach w większym stężeniu. W rezultacie działają intensywniej – powstrzymują namnażanie się bakterii i sprawniej zwalczają te, które już się pojawiły. To sprawia, że proces leczenia skraca się do absolutnego minimum, a co za tym idzie okres przyjmowania można skrócić do ok. 3 uwagi na szybsze i intensywniejsze działanie, które pozwala ograniczyć czas ekspozycji organizmu na działanie tych leków, lekarze coraz częściej decydują się na leczenie makrolidami. Jednak podobnie jak w przypadku tradycyjnych leków, i ta nowoczesna antybiotykoterapia powinna być prowadzona z zalecenia lekarza i pod jego w ostateczności - artykuł z Życia WarszawyCoraz głośniej mówi się o tym, że w Polsce, jak i na całym świecie, antybiotykoterpia jest nadużywana. Kiedy zatem powinniśmy sięgać po tego rodzaju leki?Barbara Bachulska: Rzeczywiście antybiotyk jest doskonałym środkiem leczenia, jednak pod warunkiem, że będzie on racjonalnie stosowany. W praktyce oznacza to, że nie należy go zażywać na każde kichnięcie, czy nawet przeziębienie, infekcję wirusową bądź grypową. Stosowanie antybiotyków w pierwszych dniach choroby jest błędem i może szkodzić. Jesteśmy skolonizowani bardzo dużą ilością różnych patogenów, mamy swoją florę bakteryjną, która nas przed nimi broni. Kiedy przy zwykłej infekcji wirusowej do leczenia wtaczamy antybiotyk - dochodzi do sytuacji, w której wytwarzają się szczepy bakteryjne lekooporne. Wówczas, gdy rzeczywiście w organizmie dojdzie do poważnego zakażenia - może okazać się, że leki nie infekcje wirusowe powinny być przede wszystkim wygrzane, wyleżane, pacjent powinien zwolnić tempo życia, odpocząć, pozwolić organizmowi zregenerować się w sposób naturalny. Antybiotyki zaś powinny być przepisywane i przyjmowane z ogromną ostrożnością, rozwagą i rozsądkiem. Lekarzom uświadamiać ma to Europejski Dzień Wiedzy o Antybiotyku, obchodzony w listopadzie, kiedy głośno mówi się o tym, by za każdym razem zastanowić się, czy podanie antybiotyku jest rzeczywiście to znaczy, że w Polsce antybiotyki są nadużywane?Sądzę, że tak. I nie dzieje się tak tylko dlatego, że lekarze wydają je zbyt hojną ręką. Bardzo często antybiotykoterapia jest wymuszana przez pacjentów - zarówno dorosłych dla siebie, jak i rodziców dla dzieci. Wydaje im się, że antybiotyk pomoże szybko i skutecznie. Tak jednak nie choroby nasz organizm zaczyna się sam bronić. Nie bez powodu stajemy się senni, zmęczeni, ospali. Organizm wytwarza specjalne substancje, które mają wesprzeć system odpornościowy w walce z wirusem. Dlatego, kiedy czujemy, że „coś zaczyna się dziać", nie bierzmy tabletki antybiotyku i dalej „do przodu", tylko zwolnijmy tempo, połóżmy się i dajmy sobie czas na zwalczenie infekcji. Ogromnie istotne jest nawilżanie śluzówek, które są pierwszą barierą przed chorobotwórczymi bakteriami i okres czujnego wyczekiwania - nawet jeśli pacjent przychodzi do lekarza z bólem gardła, złym samopoczuciem czy nawet u dziecka bólem ucha, które trwa dopiero od wczoraj - poczekajmy jeszcze dwa, trzy dni. Obserwujmy i sprawdzajmy, czy objawy ustępują czy jednak antybiotyk jest niezbędny?Jeżeli po kilku dniach objawy nie słabną, nie ustępują i pojawiają się obawy co do rozwoju choroby - to mamy także narzędzia, by sprawdzić czy infekcja jest wirusowa, (a wtedy wiadomo antybiotyk nie zadziała), czy bakteryjna. Dziś wykonanie morfologii z leukocytozą, OB, białka ostrej fazy - CRP które przybliżą nam etiologię infekcji - nie jest żadnym problemem, nawet w tzw. państwowej służbie zdrowia. Tym bardziej nie podawajmy antybiotyku „w ciemno".W medycynie coraz częściej lekarze sięgają po szybkie testy biologiczne - nie są one drogie, a dają niemal natychmiastową odpowiedź. Przykładem kraju, gdzie zaczęto wykorzystywać takie testy jest Francja, gdzie swego czasu pojawił się problem nadużywania antybiotyków. Kiedy zaczęto wykonywać tam testy, liczba stosowanych antybiotyków znacząco nadużywaniu antybiotykoterapii problemem jest także „samoleczenie", kiedy sięgamy po leki, które zostały np. z poprzedniej kuracji. Czy sami możemy odróżnić infekcję wirusową od bakteryjnej?Według mnie każdy antybiotyk powinien być przepisany przez lekarza po konsultacji i przyjmowany zgodnie z jego zaleceniami. Sami na pewno nie możemy stwierdzić, czy mamy infekcję wirusową czy bakteryjną. Temu służą właśnie badania laboratoryjne, a czasem, przy przedłużającym się kaszlu, niezbędne jest nawet wykonanie RTG klatki piersiowej. Oczywiście wprawny lekarz potrafi stwierdzić, z jakim rodzajem infekcji ma do czynienia i na tej podstawie oraz dzięki przeprowadzonemu wywiadowi - przepisać są lekiem, który bardzo często jest przepisywany w przypadku infekcji górnych dróg oddechowych u dzieci. Rodzice boją się zapalenia oskrzeli, płuc i związanych z nimi powikłań. Aby im zapobiec - wolą wcześniej podać silniejszy lek. Czy słusznie? U dzieci powyżej 6 miesiąca życia większość infekcji górnych dróg oddechowych ma charakter infekcji wirusowych. I wówczas, przy czujnym wyczekiwaniu, obserwowaniu dziecka - leczenie choroby może odbywać się bez udziału antybiotyków. Podajemy wtedy, zgodnie z zaleceniami lekarza, leki objawowe - przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, przeciwbólowe, ułatwiające odkrztuszanie wydzieliny, nawilżamy nie oznacza to, że w pewnym momencie nie dojdzie do nadkażenia organizmu - i wówczas podanie antybiotyku jest konieczne. Jednak nie stosujemy antybiotyków na lampka powinna zapalić się wtedy, gdy ból gardła jest bardzo silny, pojawia się duży obrzęk śluzówki, niedrożność nosa, bóle głowy, przedłużający się rodziców jako nadkażenie organizmu dziecka, a tym samym wskazanie do podania antybiotyku przyjmuje pojawienie się u malucha podbarwionego na zielono kataru...Tak, to bardzo częsty błąd i duży problem. W pierwszym etapie choroby pojawia się wodnisty wyciek z nosa i ból gardła. Po kilku dniach dochodzi do ewolucji zmian, następuje napływ komórek zapalnych, ale nie zawsze są to bakterie - katar gęstnieje, ścieka po ściankach gardła, pojawia się kaszel, a rodzicom wydaje się, że stan dziecka się pogarsza. Tymczasem to może być normalnym etapem naturalnego zwalczania infekcji. Wówczas błędem jest włączenie do leczenia katar wcale nie musi być oznaką zakażenia bakteryjnego. A podając zbyt wcześnie antybiotyk stwarzamy lekooporność i gdy przychodzi poważna choroba, nie mamy już czym leczyć...Kiedy czujemy się podle, mamy gorączkę, bolą nas wszystkie mięśnie, mamy kaszel, katar, silny ból głowy, to wtedy często wydaje nam się, że jedynym rozwiązaniem może być antybiotyk. Lek, który w powszechnym rozumieniu zabije bakterie, zdusi chorobę i zapobiegnie powikłaniom...autor: dr Barbara Bachulska - pediatra, alergolog z poradni pediatrycznej CMD, rozmawia Monika tematu:Aleksandra Kozińska, Izabela Sitkiewicz „Nowe” i „stare” antybiotyki - mechanizmy działania i strategie poszukiwania leków przeciwbakteryjnychEwelina Gowin, Wanda Horst-Sikorska Leczenie zapalenia gardła bez antybiotyku – czy to możliwe?Sylwia Berner, Hanna Stolarska, Michał Matyjaszczyk, Przemysław Kardas Antybiotykoterapia infekcji dróg oddechowych wśród dzieci w wieku 3–6 lat – teoria i codzienna praktykaEwa Łoś-Rycharska, Anna Sterkowicz, Mieczysława Czerwionka-Szaflarska Przekonania rodziców dotyczące stosowania antybiotyków w przebiegu gorączki u dziecka oraz pozainfekcyjnych przyczyn gorączki u dzieci Augmentin to lek wydawany na receptę, zawierający amoksycylinę i kwas klawulanowy, często przepisywany pacjentom w przypadku zapalenia zatok. Amoksycylina jest antybiotykiem beta-laktamowym (działa przeciwbakteryjnie) wykazującym bardzo szerokie działanie. Kwas klawulanowy natomiast ma za zadanie hamowanie enzymów bakteryjnych, które Lek przeciwbakteryjny do stosowania ogólnego. Antybiotyk makrolidowy stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Preparat zawiera substancję azytromycyna Lek dostępny na receptę Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji Azitrox 500 tabletki powlekane; 500 mg; 3 tabl. Zentiva 13,37 zł 9,02 zł Cena po refundacji lek wydawany za odpłatnością 50% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: mukowiscydoza Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 lipca 2022 r. Co zawiera i jak działa Azitrox 500 - tabletki powlekane? Substancją czynną preparatu jest azytromycyna. Jest to antybiotyk z grupy makrolidów, półsyntetyczna pochodna erytromycyny. Azytromycyna opracowana została z myślą o uniknięciu niektórych wad erytromycyny. Mechanizm jej działania, wspólny dla całej grupy makrolidów, polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych. Odbywa się to poprzez zablokowanie bakteryjnych rybosomów, struktur komórkowych niezbędnych do syntezy białek. Zablokowanie rybosomów uniemożliwia wzrost i namnażanie się bakterii. Azytromycyna, podobnie jak inne antybiotyki z grupy antybiotyków makrolidowych, jest zaliczana do substancji o działaniu bakteriostatycznym (w pewnych warunkach działa także bakteriobójczo), o szerokim spektrum działania. Po podaniu doustnym azytromycyna dobrze się wchłania i szybko przenika z surowicy do tkanek. Gromadzi się w fagocytach, które migrują do miejsca zakażenia, co zwiększa dystrybucję leku do tkanek objętych procesem zapalnym. Azytromycyna charakteryzuje się dużym stężeniem w zakażonych tkankach i długim okresem półtrwania, co umożliwia skrócenie czasu leczenia do 1–5 dni. Kiedy stosować Azitrox 500 - tabletki powlekane? Preparat jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę: • zakażenia górnych dróg oddechowych: zapalenie gardła lub migdałków, zapalenie zatok • ostre zapalenie ucha środkowego • zakażenia dolnych dróg oddechowych: zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, lekkie i umiarkowanie ciężkie zapalenie płuc, w tym śródmiąższowe • zakażenia skóry i tkanek miękkich: róża, liszajec, wtórne ropne zapalenie skóry; wczesne stadium boreliozy (rumień wędrujący), trądzik pospolity o umiarkowanym nasileniu, wyłącznie u dorosłych • choroby przenoszone drogą płciową: niepowikłane zakażenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez Chlamydia trachomatis. Kiedy nie stosować preparatu Azitrox 500 - tabletki powlekane? Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu, na erytromycynę lub na inne antybiotyki makrolidowe lub ketolidowe. Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Azitrox 500 - tabletki powlekane? Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych. Stosowanie antybiotyków makrolidowych (w tym preparatu) rzadko może być związane z wystąpieniem ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym reakcji mogących stanowić bezpośrednie zagrożenie życia, takich jak obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne czy ciężkie reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa czy reakcja na leki z eozynofilią i objawami układowymi. Jeżeli wystąpią pierwsze zmiany skórne, należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem. W razie konieczności lekarz zaleci natychmiastowe przerwanie stosowania preparatu i wdrożenie właściwego leczenia objawowego. Niektóre z tych reakcji mogą mieć charakter nawracający i wymagać dłuższej obserwacji i leczenia. W okresie stosowania antybiotyku mogą wystąpić zaburzenia czynności wątroby, w tym piorunujące zapalenie wątroby, prowadzące do zagrażającej życiu niewydolności wątroby. Ponadto, może wystąpić zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, martwica wątroby, niewydolność wątroby, niekiedy prowadząca do śmierci. Jeżeli w okresie leczenia wystąpią zaburzenia czynności wątroby (np. ciemne zabarwienie moczu, żółtaczka, zmęczenie i znużenie, skłonność do krwawień, świąd, bóle brzucha, brak łaknienia, nudności i wymioty), należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który zaleci badania czynności wątroby i oceni czy konieczne jest przerwanie stosowania preparatu. Szczególną ostrożność należy zachować u osób z ciężką chorobą wątroby oraz u osób stosujących inne leki, mogące działać toksycznie na wątrobę (leki hepatotoksyczne). W przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek zaleca się zachowanie ostrożności, ze względu na ryzyko większego ogólnoustrojowego narażenia na antybiotyk. Nie należy stosować preparatu równolegle z pochodnymi alkaloidów sporyszu (np. ergotamina), ze względu na ryzyko zatrucia sporyszem. Azytromycyna nie jest lekiem z wyboru w leczeniu zapalenia gardła i migdałków wywołanego przez niektóre paciorkowce (Streptococcus pyogenes) oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej. Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nie potwierdzono jej skuteczności w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej (lekiem z wyboru jest zwykle penicylina). Stosowanie antybiotyków może powodować nadmierny rozwój opornych na leczenie bakterii i grzybów. W okresie leczenia zaleca się obserwację, czy nie występują objawy nowych zakażeń. Jeżeli w okresie stosowania preparatu pojawią się nowe zakażenia bakteryjne lub grzybicze (np. zakażenia drożdżakami), należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem. Jeżeli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, niekiedy o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu. Jego objawy kliniczne (takie jak np. wodniste stolce z krwią i śluzem, tępe, rozlane lub kolkowe bóle brzucha, gorączka, okresowe parcie na stolec) spowodowane są przez pałeczkę Clostridium difficile, która może namnażać się w warunkach zaburzenia składu prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach. Stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit jest w takim przypadku przeciwwskazane. W razie konieczności lekarz zastosuje odpowiednie leczenie farmakologiczne. Należy zachować ostrożność ponieważ rzekomobłoniaste zapalenie jelit może wystąpić po zakończeniu stosowania antybiotyku, nawet po upływie ponad 2 miesięcy od przyjęcia antybiotyku. Należy zachować ostrożność, ponieważ leczenie antybiotykami makrolidowymi może powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG oraz zwiększać ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzeń typu torsade de pointes, stanowiących bezpośrednie zagrożenie życia. Nie można wykluczyć takiego działania preparatu, zwłaszcza u chorych z czynnikami ryzyka. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku występowania czynników ryzyka (zwłaszcza u kobiet i osób w podeszłym wieku), takich jak: • zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), zaburzenia rytmu serca, choroba niedokrwienna serca, ciężka niewydolność serca • zaburzenia przewodzenia impulsów w sercu • zaburzenia elektrolitowe, takie jak np. zmniejszenie stężenia magnezu (hipomagnezemia) lub potasu (hipokaliemia) • wydłużony odstęp QT w zapisie EKG • występowanie w przeszłości komorowych zaburzeń rytmu serca • przyjmowanie leków powodujących wydłużenie odstępu QT takich jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III (np. chinidyna, prokainamid, dofetylid, amiodaron, sotalol), leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna), cisapryd, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperidol), leki przeciwdepresyjne (np. citalopram), fluorochionolony (np. lewofloksacyna, moksyfloksacyna). Stosując preparat u chorych z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi należy zachować ostrożność. Preparatu nie należy stosować w leczeniu zakażonych ran pooparzeniowych. Stosowanie preparatu może być związane z zaostrzeniem objawów miastenii (choroby, charakteryzującej się nużliwością mięśni) oraz wystąpieniem nowego zespołu miastenicznego. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w zapobieganiu lub leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks M. avium (MAC) u dzieci. Zawsze należy wziąć pod uwagę lokalne informacje dotyczące występowania oporności nabytej poszczególnych gatunków drobnoustrojów chorobotwórczych. Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów? Nie ma danych dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Preparat może jednak powodować działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, drgawki, zaburzenia widzenia lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania urządzeń/maszyn. Dawkowanie preparatu Azitrox 500 - tabletki powlekane Preparat ma postać tabletek powlekanych. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, nasilenia zakażenia, wrażliwości drobnoustrojów i stanu chorego. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania. Dorośli i dzieci o masie ciała większej niż 45 kg: Zwykle stosuje się 500 mg 1 raz na dobę przez 3 dni. Wczesne stadium boreliozy: w pierwszej dobie pojedyncza dawka 1000 mg, następnie 500 mg 1 raz na dobę przez 4 dni. Trądzik pospolity o umiarkowanym nasileniu, wyłącznie u dorosłych: 500 mg 1 raz na dobę przez 3 dni, następnie 500 mg 1 raz na tydzień przez kolejnych 9 tygodni (zachowując 7. dniowe odstępy pomiędzy przyjmowanymi dawkami; w drugim tygodniu preparat należy przyjąć po 7 dniach od przyjęcia pierwszej dawki). W powyższym schemacie dawkowania stosowana jest duża dawka azytromycyny i dlatego konieczne jest monitorowanie aktywności enzymów wątrobowych przed rozpoczęciem leczenia i w czasie jego trwania. Powyższy schemat leczenia trądziku (3 dni + 9 tygodni) może być u danego pacjenta zastosowany tylko raz, gdyż nie ma badań klinicznych, których wyniki wykazałyby na bezpieczeństwo i skuteczność powtarzania tego schematu leczenia. Zakażenia układu moczowo-płciowego wywołane przez chlamydie: jednorazowo 1000 mg. Dzieci o masie ciała mniejszej niż 45 kg: nie należy stosować preparatu; skuteczność i bezpieczeństwo stosowania preparatu w tej grupie nie zostały zbadane. U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania, jednakże ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca w tej grupie wiekowej należy zachować szczególną ostrożność. W przypadku łagodnych lub umiarkowanych zaburzeń czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 40 ml/min). W przypadku łagodnych lub umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Nie należy stosować preparatu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podawania: Preparat przeznaczony jest do stosowania doustnego. Tabletki należy przyjmować 1 raz na dobę, połykać w całości, co najmniej 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po nim. Czy można stosować Azitrox 500 - tabletki powlekane w okresie ciąży i karmienia piersią? W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem! Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Stosowanie preparatu w okresie ciąży jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne i gdy w ocenie lekarza oczekiwane korzyści wyraźnie przeważają nad możliwym ryzykiem. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku! Azytromycyna przenika do mleka kobiety karmiącej. Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania preparatu w okresie karmienia piersią. Czy mogę stosować równolegle inne preparaty? Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. Nie należy stosować preparatu z którymkolwiek z następujących leków: • alkaloidy sporyszu (ergotamina, dihydroergotamina); możliwe zatrucie alkaloidami sporyszu: skurcz naczyń, niedokrwienie kończyn i innych tkanek, w tym ośrodkowego układu nerwowego. Ze względu na ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzeń typu torsade de pointes, stanowiących bezpośrednie zagrożenie życia, zachowania szczególnej ostrożności wymaga przyjmowanie leków powodujących wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, takich jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III (np. chinidyna, prokainamid, dofetylid, amiodaron, sotalol), leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna), cisapryd, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperidol), leki przeciwdepresyjne (np. citalopram), fluorochionolony (np. lewofloksacyna, moksyfloksacyna). Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat stosowany jest z którymkolwiek z niżej wymienionych leków: • preparaty zobojętniające sok żołądkowy mogą wpływać na wchłanianie azytromycyny (powodować zmniejszenie stężenia maksymalnego, bez wpływu na całkowitą dostępność biologiczną) i dlatego nie powinny być stosowane jednocześnie z antybiotykiem; azytromycynę należy przyjmować co najmniej 1 godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu leków zobojętniających sok żołądkowy; • digoksyna i kolchicyna; preparat może powodować zwiększenie stężenia i nasilenie działań toksycznych stosowanej równolegle digoksyny i kolchicyny; u chorych stosujących równolegle digoksynę należy monitorować jej stężenie we krwi a chory powinien pozostawać pod obserwacją kliniczną; • zydowudyna; azytromycyna może powodować zwiększenie stężenia czynnego metabolitu zydowudyny w niektórych komórkach krwi obwodowej, co może być korzystne dla chorych; • astemizol, alfentanyl; antybiotyk może nasilać działanie tych leków; • statyny (np. atorwastatyna); ryzyko wystąpienia rabdomiolizy, zespołu objawów związanych z rozpadem mięśni poprzecznie prążkowanych; • cisapryd; ryzyko wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG i wystąpienia zaburzeń typu torsade de pointes, stanowiących bezpośrednie zagrożenie życia; • doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny (np. warfaryna); azytromycyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych; w okresie stosowania antybiotyku należy regularnie kontrolować parametry krzepnięcia krwi (oznaczanie czasu protrombinowego); w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie tych leków; • cyklosporyna; azytromycyna może nasilać toksyczność cyklosporyny; jeżeli konieczne jest jej równoległe stosowanie lekarz zaleci monitorowanie stężenia cyklosporyny we krwi i odpowiednio zmodyfikuje stosowaną dawkę; • nelfinawir; możliwe zwiększenie stężenia azytromycyny; nie obserwowano klinicznie istotnych działań niepożądanych; • ryfabutyna; równoległemu stosowaniu azytromycyny i ryfabutyny może towarzyszyć zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych (neutrofilów), czyli neutropenia, choć nie potwierdzono związku przyczynowego z jednoczesnym stosowaniem obu leków; • terfenadyna; nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia interakcji; • teofilina; należy obserwować, czy nie występują objawy świadczące o zwiększaniu się stężenia teofiliny we krwi. Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Azitrox 500 - tabletki powlekane? Jak każdy lek, również Azitrox 500 może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych. Najczęściej możliwe: biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha, ból głowy, zmiany w obrazie krwi i badaniach diagnostycznych (zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczby eozynofili, bazofili, monocytów, neutrofilów, zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi). Niezbyt często: nadkażenia opornymi bakteriami i drożdżakami (stany zapalne błon śluzowych żołądka i jelit, gardła, zapalenie płuc, zapalenie pochwy i inne), leukopenia/neutropenia (zmniejszenie liczby leukocytów/granulocytów obojętnochłonnych czyli neutrofilów), eozynofilia, zmniejszenie łaknienia, jadłowstręt, niepokój, nerwowość, bezsenność, zawroty głowy, senność, parestezje, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, zaburzenia słuchu, uczucie kołatanie serca, duszność, krwawienie z nosa, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, zapalenie żołądka, suchość w jamie ustnej, odbijanie, nadmierne wydzielanie śliny, refluks żołądkowy, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, bóle mięśni, kości i stawów, zapalenie kości i stawów, ból nerek, bolesne oddawanie moczu, krwotok z dróg rodnych, zaburzenia jąder, uczucie rozbicia, gorączka, astenia, ból w klatce piersiowej, zmęczenie, obrzęki, zaburzenia parametrów czynnościowych wątroby, zaburzenia elektrolitowe, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia glukozy, zmiany w obrazie krwi. Rzadko zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna. Częstość nieznana: rzekomobłoniaste zapalenie jelit (objawiające się biegunką), małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, agresja, niepokój, stany splątania, zaburzenia orientacji, omamy, omdlenia, drgawki, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia czucia (niedoczulica), węch opaczny, utrata węchu, utrata smaku, szumy uszne, zaburzenia słuchu, głuchota, miastenia, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, komorowe zaburzenia rytmu serca, zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, niedociśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, przebarwienie języka, niewydolność wątroby, żółtaczka, piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby, miopatia, ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek. Ponadto możliwe reakcje nadwrażliwości, w tym: pokrzywka, wykwity skórne, wysypka, świąd, nadwrażliwość na światło, suchość skóry, nadmierna potliwość. Może wystąpić obrzęk naczynioruchowy (możliwy utrudniający oddychanie obrzęk ust, języka, gardła i krtani), reakcje anafilaktyczne i wstrząs anafilaktyczny a także, ciężkie reakcje skórne takie jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami układowymi, ostra uogólniona osutka krostkowa. Jeżeli wystąpią pierwsze objawy którejkolwiek z powyższych reakcji nadwrażliwości, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Przeczytaj też artykuły Angina Nieżyt nosa Ostre i przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych u dzieci Zapalenie cewki moczowej Zapalenie płuc Inne preparaty na rynku polskim zawierające azytromycyna Azibiot (tabletki powlekane) Azimycin (tabletki powlekane) Azithromycin Aurovitas (tabletki powlekane) Azithromycin Genoptim (tabletki powlekane) Azithromycin Krka (tabletki powlekane) AzitroLEK (proszek do sporządzania zawiesiny doustnej) AzitroLEK (tabletki powlekane) AzitroLEK 250 (tabletki powlekane) AzitroLEK 500 (tabletki powlekane) Azycyna (granulat do sporządzania zawiesiny doustnej) Azycyna (tabletki powlekane) Azyter (krople do oczu, roztwór) Bactrazol (tabletki powlekane) Macromax (tabletki powlekane) Nobaxin (tabletki powlekane) Sumamed (kapsułki twarde) Sumamed (proszek do sporządzania zawiesiny doustnej) Sumamed (tabl. do sporz. zaw. doustnej) Sumamed (tabletki powlekane) Sumamed forte (proszek do sporządzania zawiesiny doustnej)
Antybiotyki są lekami przepisywanymi na receptę. Warto pamiętać, iż recepta, na której przepisany jest antybiotyk do stosowania wewnętrznego (np. w tabletkach) lub parenteralnego (np. w postaci zastrzyku) ważna jest 7 dni od daty wystawienia lub od daty realizacji „od dnia”.
Wczesne rozpoznanie oraz leczenie boreliozy to kluczowy czynnik pozwalający na uniknięcie ciężkich powikłań tej infekcji. Borelioza jest wielonarządową chorobą wywołaną przez krętki. Tak, jak każde zakażenie bakteryjne – leczymy je antybiotykami. W tym przypadku leki na boreliozę z wyboru to amoksycylina i doksycylina. Antybiotyk na boreliozę powinno przyjmować się minimum 3 tygodnie. Do jakiego lekarza udać się w przypadku podejrzenia infekcji?Leczenie boreliozy – do jakiego lekarza udać się z objawami? Pacjenci, u których podejrzewa się boreliozę, nie od razu trafiają do lekarzy chorób zakaźnych. Najczęściej pierwsze symptomy lub obawy, które nasuwają się po ukąszeniu kleszcza pacjent zgłasza lekarzowi pierwszego kontaktu – interniście, lekarzowi rodzinnemu lub w przypadku dziecka – pediatrze. Z uwagi na zmiany skórne, w tym rumień po ukąszeniu – chorobę również znają dobrze dermatolodzy. Jeżeli pacjent odczuwa już symptomy zaawansowanej choroby np. zmiany w stawach, układzie krążenia czy układzie nerwowym – infekcja może zostać rozpoznana u specjalisty kardiologa, reumatologa lub TEŻ: jakie są wczesne i późne objawy boreliozyPonieważ borelioza, jest bakteryjną chorobą zakaźną pacjent powinien następnie zostać skierowany do lekarza zakaźnika. Lekarz decyduje jakie leki na boreliozę zostaną wdrożone w ramach na boreliozę – dopiero po rozpoznaniu!Podstawą rozpoznania boreliozy jest występowanie objawów infekcji oraz potwierdzenie badaniami serologicznymi krwi – przeciwciała przeciwko Borrelia w klasie IgM oraz IgG. Głównym kryterium rozpoznania pozostają objawy w przypadku, gdy pojawi się rumień?Rumień jest jedynym charakterystycznym objawem wczesnej boreliozy. Ułatwia on znacznie rozpoznanie infekcji i jest sygnałem, że konieczna jest pilna wizyta u lekarza i rozpoczęcie antybiotykoterapii. Niestety dużo osób myli rumień, z odczynem alergicznym po ukąszeniu SIĘ WIĘCEJ: jak wygląda rumień wędrujący po kleszczuZalecenia dla pacjentów, u których na skórze pojawi się typowy rumień wędrujący?objaw ten nie wymaga wykonania dodatkowych badań diagnostycznych (serologiczne badania krwi)rumień jest wskazaniem do rozpoczęcia natychmiastowej antybiotykoterapiijeżeli zmiana jest atypowa, konieczna jest diagnostyka serologiczna (badania krwi na przeciwciała), a w przypadku wyników negatywnych dodatkowe badanie wycinka skórnego za pomocą metod diagnostyki molekularnej (np. PCR)Borelioza leczenie w różnych postaciach infekcjiNajważniejszym celem w leczeniu boreliozy jest wyeliminowanie patogenu za pomocą pamiętać, że borelioza jest chorobą bakteryjną wywołaną przez krętki – a infekcje bakteryjne leczymy antybiotykami. Antybiotyk na boreliozę powinien być przepisany przez z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych (PTEiLChZ) oraz brytyjskiego NICE (National Institute of Health and Care Excellence) z 2018 roku, leki na boreliozę (typ, dawka i czas trwania kuracji) – dobiera się w oparciu o objawy kliniczne Rumień i wczesna boreliozaZgodnie z zaleceniami PTEiLChZ boreliozę leczymy antybiotykami przez minimum 3 tygodnie. Również nowe zalecenia NICE dotyczące leczenia potwierdzają, że leczenie antybiotykami nie powinno być krótsze niż 3 dawki antybiotyków?Zgodnie z zaleceniami brytyjskimi, dawki antybiotyków powinny być wyższe niż dotąd rekomendowane tzn:dla dorosłych amoksycylina 3 x1,0 g lub doksycyklina w dawce dobowej 200mg (w 1 lub 2 dawkach)dla dzieci amoksycylina w dawce 30 mg/kg na dawkę (trzy razy na dobę)Doksycykliny nie powinno się podawać u kobiet w ciąży oraz karmiących, jak również u dzieci poniżej 8 roku życia. Doustne podanie cefuroksymu, powinno być stosowane jako alternatywne leczenie jedynie u osób, które nie tolerują antybiotyków pierwszego wyboru – amoksycyliny oraz NeuroboreliozaNeuroborelioza, czyli infekcja, która obejmuje układ nerwowy u osób dorosłych jest leczona poprzez dożylne podawanie ceftriaksonu. Leczenie nie powinno być krótsze niż 14-28 Zapalenie stawówZapalenie stawów będące powikłaniem boreliozy leczy się antybiotykami podawanymi doustnie lub dożylnie. Zalecany czas trwania leczenia to 28 dni. Czasem stosuje się również leczenie objawowe. Dotyczy to dolegliwości, które towarzyszą boreliozie np. zapalenie stawów, w którym pomocniczo stosuje się niesteroidowe leki na boreliozę stosowany przez wiele miesięcy – czy to ma sens?Według specjalistów, leczenie infekcji krętkami Borrelia powinno trwać maksymalnie 28-30 dni. Na podstawie dostępnych obecnie informacji i badań naukowych uznaje się, że przyjmowanie antybiotyków nawet przez wiele miesięcy nie ma uzasadnienia. Skutkiem ubocznym długotrwałej antybiotykoterapii jest poważne zaburzenie działania mikroflory jelit, co w długotrwałej perspektywie może powodować powstanie chorób autoimmunologicznych czy wystąpienie alergii Filisiak R., Pancewicz S.: Diagnostyka i leczenie Boreliozy z Lyme zalecenia Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych.. [2] Kuchar R.: Borelioza z Lyme, Klinika Pediatrii z Oddziałem Obserwacyjnym WUM, Medycyna praktyczna dla pacjentów. [3] Wytyczne brytyjskie NICE (National Institute of Health and Care Excellence) z 2018 roku dotyczące rozpoznawania i leczenia boreliozy.