Do najczęściej wykorzystywanych kamieni szlachetnych w jubilerstwie należą diamenty. Ich piękno i blask sprawiają, że od lat cieszą się niesłabnącą popularnością i pożądaniem wśród miłośników biżuterii. Z poniższego artykułu dowiesz się, w jaki sposób powstają, a także, jakie są podstawowe różnice pomiędzy diamentem a powstaje diament?Kamień ten stanowi najczystszą odmianę alotropową węgla. W naturze powstaje z węgla krystalizującego pod bardzo dużym ciśnieniem oraz w wysokiej temperaturze. Kolor na ogół jest rezultatem występowania w nim obcej substancji – stąd mamy diamenty żółtawe, różowe, zielonkawe, czerwonawe itp. O wyjątkowości tego kruszcu decyduje przede wszystkim spektakularna gra świateł. Wszystko to dlatego, że diament silnie załamuje promieniowanie słoneczne i mocno je rozszczepia. To, co jeszcze jest charakterystyczne dla tego kamienia, to bardzo duża odporność chemiczna. Diamenty w surowej postaci są matowe. Nie mają połysku i nie wyglądają zbyt powstaje brylant?W odróżnieniu od diamentu brylant nie występuje naturalnie w przyrodzie. Kamienie te powstają poprzez odpowiednie oszlifowanie diamentów, które pozwala wydobyć z nich blask i światło. Proces ten wymaga jednak fachowej wiedzy oraz umiejętności. Trzeba wiedzieć, że już w okresie starożytności oczyszczano ich powierzchnię z zanieczyszczeń, a także odłupywano drobne pozostałości innych minerałów. Początki właściwego obrabiania kamieni powstających z krystalizującego węgla są datowane na XVI wiek. To właśnie wtedy w Wenecji opracowano pierwszą technologię szlifowania diamentów. Jako ciekawostkę można dodać, że preparowaniu tych kamieni bardzo mocno przeciwstawiano się w Indiach aż do XVII wieku. Uznawano bowiem, że przez takie działanie diamenty tracą swoją naturalną siłę mistyczną. Na początku XVIII wieku wynaleziono szlif brylantowy, nazywany także okrągłym, który zastąpił używany do tej pory szlif brylant uznaje się dzisiaj każdy oszlifowany diament, który:cechuje się konkretną formą, jest okrągły, ma nie mniej niż 58 faset (klasyczny szlif brylantowy), wyróżnia się odpowiednio wysokim współczynnikiem załamania światła. Główne różnice między diamentem a brylantemJak już zaznaczono wyżej, najważniejszą różnicą między diamentem a brylantem jest szlif. To właśnie on decyduje o ostatecznym kształcie minerału oraz jego przydatności w jubilerstwie. Diamenty należą do kamieni wydobywanych z głębi ziemi, natomiast brylanty stanowią ich oszlifowaną formę. Proces obróbki decyduje w głównej mierze o różnicach między diamentem a brylantem. Co jest cenniejsze diament czy brylant?Diamenty, które występują w środowisku przyrodniczym, występują w różnych formach, mogą mieć różne zabarwienie itp. Oznacza to, że nie każdy kamień będzie miał taką samą wartość. Wycena tych minerałów odbywa się najczęściej przy uwzględnieniu tzw. zasady 4C, która obejmuje takie parametry jak kolor, czystość, szlif oraz karat. Kiedy udowodniono, że diamenty składają się z czystego węgla, zaczęto eksperymentować nad tym, jak uzyskać je w laboratorium. W ten sposób stworzono diamenty syntetyczne, które są produkowane przy wykorzystaniu metody wysokociśnieniowej. Początkowo wytwarzano je w małych jednostkach, natomiast dziś uzyskanie syntetycznego diamentu o masie około dwudziestu karatów nie stanowi żadnego problemu. Za najcenniejsze jednak od lat są uznawane prawdziwe diamenty oraz te, które zostały obrobione przy użyciu szlifu oraz brylanty to kamienie, które są niezwykle pożądane w jubilerstwie. Tworzone przy ich pomocy obrączki, pierścionki zaręczynowe i inne ozdoby biżuteryjne spotykają się z niesłabnącym zainteresowaniem. Poza tym, że są trwałe i wytrzymałe, zachwycają wspaniałym blaskiem oraz fascynującą grą świateł. Jeśli interesuje Cię najwyższej jakości biżuteria z diamentami lub brylantami, zachęcamy do zapoznania się z ofertą przygotowaną przez Pierścionek zaręczynowy z żółtego złota Model: P0525ZB Próba złota: 585 1 399 PLN Zobacz więcej Pierścionek zaręczynowy z żółtego złota Model: P0567ZB Próba złota: 585 14 999 PLN Zobacz więcej Pierścionek zaręczynowy z żółtego złota Model: P0468ZB Próba złota: 585 14 999 PLN Zobacz więcej
Numer oferty: 14580281733. Zgłoś ofertę błędnie powiązaną z produktem. Zgłoś naruszenie zasad. Kup teraz na Allegro.pl za - BRAZYLIA I DIAMENT 3.08CT KRYSTALICZNA LŚNIĄCA BIEL (14580281733).
Diamenty to najlepsi przyjaciele dziewczyn – śpiewała kiedyś Marilyn Monroe. Czemu zawdzięcza swą popularność ten znany kamień? Blask przezroczystego minerału (zwany także “ogniem”) z pewnością pasuje do każdej kreacji, podkreśla blask każdego koloru oczu, dodaje elegancji… i kosztuje. Ceny pierścionków z oczkiem wahają się od kilkuset do kilkunastu tysięcy złotych. Od wieków diament wiedzie prym wśród kamieni szlachetnych. Często wybierany jest pod postacią pierścionka jako prezent zaręczynowy. Czemu zawdzięcza diament swoją popularność? To blask kamienia, jego wytrzymałość, która zdaniem niektórych symbolizuje trwałość uczuć czy prostota, nawet jeśli chodzi o budowę chemiczną? A może wszystkie te cechy naraz. Z pewnością diament zasługuje, by poświęcić mu chwilę uwagi i dowiedzieć się czegoś więcej na jego temat. Diament a brylant, czyli okiem jubilera Przede wszystkim diament diamentowi nie równy. Jego jakość ocenia się za pomocą czterech kryteriów (4C): • clarity (czystość, brak wrostków, inkluzji), • carat (masa), • colour (barwa), • cut (przycięcie, szlif, dzięki któremu kamień ma “ogień”, a z “diamentu” zmienia się w “brylant” – kamień o charakterystycznym kształcie) W wyniku szlifu brylantowego minerał zyskuje okrągłą “rondystę”, co najmniej 32 fasetki i taflę w górnej części, co najmniej 24 fasetki i kolet (szpic) w dolnej części. Z diamentów powstają brylanty – innymi słowy brylant to oszlifowany diament Do oceny jakości kamienia używa się lupy, dzisiaj często także mikroskopu elektronowego. By odróżnić prawdziwy diament od jego imitacji, na przykład cyrkonii, wystarczy prosty test. Choć trzeba pamiętać, że nie daje on 100-procentowej pewności… Kładziemy na gazecie kamień koletem do góry. Jeśli litery są dobrze widoczne, niestety najprawdopodobniej mamy do czynienia z imitacją. Okazuje się bowiem, że prawdziwy diament wcale nie jest idealnie przezroczysty. Skąd się biorą diamenty? Diament jest naturalnym kamieniem wydobywanym spod ziemi. Największe jego złoża znajdują się w Afryce, Ameryce Południowej, Indiach, Rosji i Australii. Diament jest także wyjątkowy jeśli chodzi o budowę. Pod względem chemicznym to po prostu… węgiel, tyle, że w postaci krystalicznej. Zawiera też śladowe ilości innych pierwiastków, dzięki którym posiada różne odmiany i odcienie. W odróżnieniu od grafitu, który też jest krystaliczną formą węgla, diament jest wyjątkowo twardy. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa diamentum oznaczającego “niezniszczalny”. Z tego powodu minerał wykorzystuje się także w przemyśle, na przykład do produkcji narzędzi tnących i skrawających. Czarne diamenty Nie każdy diament jest przezroczysty. W naturze występują także inne odmiany, na przykład diamenty żółte i niebieskie. Najbardziej niezwykłym chyba jest diament czarny (Karbonado), rzadko spotykany i przez to zwykle droższy. Z powodu swojego koloru ma również inne właściwości fizyczne. Nie odbija światła. Nie mieni się tak jak jego jaśniejsi kuzyni, ale i tak jest ceniony przez jubilerów. Czarny diament ma także strukturę krystaliczną, a dokładniej mówiąc polikrystaliczną. Oznacza to, że każdy kawałek minerału złożony jest z maleńkich kryształków posklejanych ze sobą. Ułożone są one jednak pod różnymi kątami, dlatego właśnie czarny diament nie załamuje światła tak jak jasny, czyli nie błyszczy. Czarne diamenty nie odbijają światła | fot. Karbonado za to pochłania światło i wykazuje ciekawą właściwość, tzw. luminescencję czyli zdolność emisji fal świetlnych. Dzieje się tak właśnie dzięki przestrzeniom między drobnymi kryształkami oraz obecności śladowych ilości azotu. Niejasne jest także pochodzenie rzadkiego kamienia. Niektóre hipotezy mówią o udziale w procesie tworzenia go pierwiastków radioaktywnych, uderzeniu meteorytu lub nawet pochodzeniu pozaziemskim Karbonado. Niektórzy naukowcy twierdzą, że powstał on w wyniku wybuchu supernovej, co miało miejsce przed powstaniem naszego układu słonecznego. Najsławniejsze diamenty na świecie Cullinan – jest największym znalezionym diamentem. Początkowo miał wymiary 10x6x5 cm. Znaleziony w Afryce w 1905 roku. Trzy lata później podzielony i oszlifowany na 9 dużych i 96 mniejszych brylantów. Największy diament na świecie – Cullinan | fot. Excelsior – nieco mniejszy, o niebieskawym odcieniu, znaleziony kilka lat wcześniej także w Afryce, również podzielony na kawałki i oszlifowany. Excelsior o niebieskawym odcieniu | fot. Imperial – znany także pod nazwą Victoria, Great White diament o nieznanym pochodzeniu pojawił się na londyńskim rynku pod koniec XIX wieku. Hope – szafirowoniebieski diament pochodzący z Indii, przywieziony do Francji w XVII wieku, był własnością króla Ludwika XIV, aż do Rewolucji Francuskiej był przechowywany we Francji, później skradziony. Pojawił się w Londynie, potem kupiony przez nowojorskiego jubilera. Wspominany jest w filmie Titanic. Hope – słynny diament do którego nawiązano w filmie “Titanic” | fot. Zielony Brylant z Drezna – pochodzi prawdopodobnie z Brazylii. W XVIII wieku stał się własnością Augusta III Sasa. Skradziony i wywieziony do Rosji, po II wojnie światowej powrócił do Drezna. Używany do badań porównawczych nad prawdziwymi i sztucznie wytworzonymi zielonymi diamentami, które są niezwykle rzadkie. Prawdopodobnie powstał w wyniku naturalnego promieniowania radioaktywnego. Zielony Brylant z Drezna – rzadko spotykany diament | fot.
Diament a brylant różnice są często mylące. Podczas gdy każdy brylant jest diamentem, nie każdy diament jest brylantem. Brylant to oszlifowany diament, a diament brylant różnica polega na sposobie szlifowania i wykończenie kamienia. Wybór między brylantem a diamentem może zależeć od indywidualnych preferencji i budżetu.W prostych słowach postaram się wyjaśnić skąd bierze się niezwykły blask diamentu. Nie będzie to szczegółowa analiza zjawiska brylancji. Zależy mi jedynie na tym, żebyście mieli ogólny, ale w miarę jasny obraz tego, co dzieje się ze światłem, gdy spotyka na swej drodze różni się brylant od diamentu?Większość osób dobrze wie, że brylant to to samo co diament. Zdarza się jednak, że posługują się tymi słowami zamiennie, co jest nie do końca właściwe, ponieważ nie w każdym kontekście są one synonimami. Obu terminów możemy bez obaw użyć w zdaniu: Moja żona nosi pierścionek z diamentem/brylantem. Jednakże sformułowanie: W Afryce Południowej wydobywane są brylanty, będzie już niepoprawne. Dlaczego? Różnica jest bardzo prosta: diament to minerał o wzorze chemicznym – C (węgiel) i wysokiej twardości, krystalizujący w układzie regularnym. Brylant to dokładnie ta sama substancja, tyle że poddana odpowiedniej obróbce, w skutek której zostaje jej nadany szlif brylantowy. Tak więc w pierścionkach nosimy brylanty, a w kopalniach wydobywamy diamenty, które jeszcze brylantami nie są i nie jest wcale powiedziane, że kiedyś nimi brylanty tak błyszczą i mienią się kolorami?Gra światła, którą obserwujemy w brylantach, czyli oszlifowanych diamentach ma swoje źródło, po pierwsze w naturalnych właściwościach optycznych tego minerału, po drugie w wyszukanym szlifie, który nazywamy brylantowym. Szlif brylantowy został wymyślony specjalnie dla diamentu, nie po to, żeby nadać mu fajny kształt, ale by wydobyć z niego jak najwięcej więcej blasku. Zacznijmy jednak od właściwości refrakcjiJak zapewne pamiętacie z lekcji fizyki światło rozchodzi się z inną prędkością w różnych środowiskach optycznych. Wyobraźmy sobie promień światła, który rozchodzi się w powietrzu. Jego prędkość jest mniejsza niż w próżni, gdzie nic nie stoi mu na przeszkodzie, ale wciąż bardzo duża. I wtedy nagle na jego drodze pojawia się kryształ diamentu. Co robi promień światła? Częściowo odbija się od powierzchni diamentu, a częściowo wpada do środka. Niestety, ponieważ diament jest środowiskiem znacznie gęstszym optycznie niż powietrze, ta część promienia, która przedostanie się do środka będzie musiała gwałtownie zwolnić, co spowoduje, zmianę kierunku jej rozchodzenia się. Mówimy wtedy o załamaniu się światła na granicy środowisk optycznych, czyli o refrakcji. Wygląda to mniej więcej tak:Gdy podzielimy prędkość rozchodzenia się światła w powietrzu przez prędkość rozchodzenia się światła w innym środowisku optycznym, np. w diamencie, otrzymamy współczynnik załamania światła, zwany inaczej współczynnikiem refrakcji. Współczynnik załamania światła większości minerałów zawiera się w przedziale od 1,3 – 3,0. A teraz, uwaga, najważniejsza informacja: im wyższy współczynnik załamania światła kryształu tym więcej światła odbije się od jego powierzchni i tym większy będzie jego blask. Dla przykładu współczynnik załamania światła kwarcu wynosi 1,55, a diamentu aż 2,4!!! Zapytacie, co z tymi minerałami, które mają współczynnik o wartości 3. Czy lśnią bardziej od diamentu? Być może, jednakże nie tylko gra świateł czyni minerał godnym miana kamienia szlachetnego. Potrzebne są inne cechy, takie jak, np. rzadkość, wysoka twardość, odpowiednia wielkość i jakość kryształów. Żeby zaś pojawiła charakterystyczna tęczowa poświata, kamień powinien być bezbarwny. Diament spełnia wszystkie te szlifu brylantowegoUstaliliśmy już, że diament zawdzięcza swój niebywały blask wysokiemu współczynnikowi załamania światła. Jeśli jednak widzieliście naturalny, nieoszlifowany diament, na przykład w naszym muzeum, to wiecie, że nie lśni on wcale tak, jak brylanty w sklepach jubilerskich. Żeby wydobyć z niego tę grę światła, potrzebny jest jeszcze odpowiedni szlif. Najlepiej sprawdza się w tym przypadku szlif brylantowy. Trudność polega na ustawieniu fasetek (czyli powstałych w procesie szlifowania ścianek) pod takim kątem w stosunku do siebie, by światło wpadające do kamienia odbiło się od wnętrza kamienia (czasami wielokrotnie) i powędrowało z powrotem w górę do naszego oka. Chodzi o to, by nie dopuścić do ucieczki promienia dołem lub widzimy jeden promień światła padając na taflę, odbija się od niej. Jest to tzw. brylancja zewnętrzna. Drugi promień wpada do wnętrza kamienia, odbija się od podstawy, po czym wraca i wychodzi górą, znów załamując się na granicy z powietrzem. Nazywamy to brylancją wewnętrzną. Z kolei ostatni promień w drodze powrotnej podczas załamania ulega rozproszeniu na widma składowe światła białego, przez co wydaje nam się, że brylant mieni się kolorami tęczy. Wywołana w ten sposób gra barw to brylancja Olga Siemońska Klauzula informacyjna dotycząca korespondencji 1. Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest Galeria „Tajemnice Klejnotów” Ewa Siemońska, ul. Kielecka 20, 26-010 Święta Katarzyna. 2. Z administratorem można się skontaktować poprzez adres e-mail: @ telefonicznie: 501 282 691, 41 311 21 16, lub pisemnie na adres siedziby administratora. 3. Pani/Pana dane osobowe będą przetwarzane w celu: – prowadzenia korespondencji oraz komunikacji – podstawą prawną przetwarzania jest prawnie uzasadniony interes administratora polegający na udzielaniu odpowiedzi na korespondencję lub komentarze (art. 6 ust 1 lit f RODO); 4. Przysługują Pani/Panu następujące prawa związane z przetwarzaniem danych osobowych: prawo dostępu do treści swoich danych; prawo ich sprostowania; usunięcia; ograniczenia przetwarzania; prawo do przenoszenia danych; prawo wniesienia sprzeciwu; prawo do cofnięcia zgody w dowolnym momencie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem. 5. Szczegółowe informacje na temat przetwarzania danych osobowych dostępne są tutaj.
Pamiętajcie proszę, żeby wybierać w tej samej cenie brylant mniejszy o wyższych parametrach. Tragedią jest jeżeli o brylancie można powiedzieć jedynie że jest duży, a o pozostałych parametrach lepiej nie wspominać. Ceny brylantów 0.30 - 0.39ct w/g RAPAPORT w USD za 1 karat. Very Fine Ideal and Excellent Cuts. sierpień 2018
JAK POWSTAJE DIAMENT Kryształy diamentu są odmianą węgla i powstały miliony lat temu w głębokich warstwach ziemi pod wpływem wysokiego ciśnienia i temperatury. W wyniku erupcji wulkanów wydostały się bliżej powierzchni ziemi. Częśc z nich, podczas tych wybuchów nie wytrzymała temepartury roztopionej lawy i zamieniły się w grafit (inną odmianę węgla). DIAMENT jest jednym z najtwardszych minerałów na świecie. Jest na szczycie skali twardości Mohsa. Jednak niedawne odkrycia, między innymi innej odmiany węgla o nazwie lonsdaleit, zdetronizowały go. Według jednych badaczy słowo „diament” pochodzi z perskiego elma - „najtwardszy”, ale większość źródeł wskazuje na pochodzenie jego nazwy od starożytnych Greków, którzy określali diamenty słowem adamas- czyli „niezniszczalny”. W dawnych czasach, to deklarowanie niezniszczalności diamentu nierzadko kończyło się roztrzaskaniem go podczas próby twardości - młotem na kowadle. Tu należy dodać, że diament wprawdzie jest twardy, ale jego struktura sprawia, że również jest bardzo łupliwy. Oznacza to, że może po prostu pęknąć. Na przykład, uderzając pierścionkiem z diamentem o jakąś metalową krawędź można go skruszyć. Diamenty są znane ludzkości od kilku tysiącleci, jednak przez ich twardość bardzo długo nie potrafiono ich szlifować. Zaczęto w XIV wieku. Naturalny kształt diamentu ma formę oktaedra (wielościan foremny o 8 ścianach w kształcie przystających trójkątów równobocznych), tak że na początku szlifierze szlifowali naturalne fasety kamienia. Takie brylanty dostały nazwę „zaostrzonych” lub „diamentowych szpiców”. A dopiero od XVI wieku złotnicy zaczęli wykonywać fasetowania diamentu, czyli nadawanie mu nowych kształtów po to, aby wydobyć z nich więcej światła i blasku. Stąd jego rola w historii jubilerstwa od tego czasu nabiera rozpędu. Więcej na temat historii szlifowania diamentów opowiem w następnym artykule. Często pytacie mnie jak odróżnić diament od brylantu. To pytanie zadaje sobie każdy, kto szuka biżuterii z brylantami, ponieważ w opisach produktów sklepów internetowych często wykorzystuje się te dwie nazwy. Stąd dylemat, często rodzący się w umysłach poszukujących pięknej biżuterii: brylant czy diament ? Co to jest BRYLANT? Jest to okrągły diament oszlifowany tak, aby miał minimum 57 fasetek! Ten rodzaj obróbki kamienia nazwany został szlifem brylantowym, z francuskiego brilliant - „połyskujący”. Uznawany jest on za szczyt osiągnięć szlifierskich. Diament dzięki niemu uzyskuje najwyższą brylancję która wydobywa całe piękno diamentu. Stąd KAŻDY BRYLANT JEST DIAMENTEM, natomiast NIE KAŻDY DIAMENT JEST BRYLANTEM ! Niemniej w języku potocznym, znaczenie słowa brylant obejmuje często wszystkie oszlifowane diamenty. Natomiast w terminologii jubilerskiej, należy określać rodzaje szlifów używając ich dokładnych nazw. O rodzajach szlifów diamentów możecie poczytać tutaj. JAKOŚĆ I CENA DIAMENTÓW Na ocenę jakości brylantu, a co za tym idzie i na jego cenę maja wpływ 4 kryteria zwane 4C od czterech angielskich słów. CARAT- czyli masa kamienia. Określa się ją w karatach ale innych niż karaty w złocie. 1 carat to 0,2 grama. Masa brylantu, a co za tym idzie wielkość kamienia ma istotny wpływ na jego wartość. COLOUR- czyli barwa. Większość wydobywanych diamentów jest zabarwiona. Znajduja się wśród nich kamienie różowe, niebieskie, pomarańczowe oraz najczęściej o odcieniach barwy żółtej, brązowej lub szarej. Stąd kolory diamentów, a co za tym idzie kolory brylantów mogą być różne. Najrzadsze, i dlatego najbardziej cenione są kamienie całkowicie bezbarwne. Dla oceny koloru została stworzona skala określająca stopień bezbarwności diamentów. CLARITY- czyli czystość kamienia. Diamenty, jak większość kamieni naturalnych na ogół mają wewnętrzne znamiona, nazywane inkluzjami, oraz zewnętrzne skazy. One właśnie czynią każdy kamień wyjątkowym i niepowtarzalnym. - Znamiona diamentów o czystości P1, P2, P3 każdy dostrzeże bez lupy. One przepuszczają mniej światła i są ciemniejsze, ale czasem te zanieczyszczenia mogą stanowić element ozdobny. - W kamieniach o czystości SI, VS lub VVS inkluzje można zobaczyć dopiero przy użyciu specjalistycznej lupy o dziesięciokrotnym powiększeniu. Ja wybieram do swoich prac właśnie takie kamienie. Lubię ich jasny błysk. - Do najrzadszych należą diamenty o czystości LC. Inkluzje w diamentach o takiej czystości nie są dostrzegalne nawet przy zastosowaniu lupy. Niestety nie miałam jeszcze w ręku takiego kamienia ale wszystko przede mną! CUT -czyli szlif. On wydobywa blask czyli brylancję diamentu. Podczas tej oceny rzeczoznawca przygląda się kształtowi, proporcjom oraz wykończeniu szlifu. Tylko wyjątkowo starannie wykonany szlif diamentu może sprawić, by światło przenikające przez diament uwalniało jego wewnętrzny ogień. Dlatego na stawiane często pytanie: brylant a diament, można odpowiedzieć - to ten sam kamień, którego piękno zostało wydobyte innym szlifem. Skala barw i czystośći brylantów --- CO TO JEST KARAT - DOKŁADNIEJ Często zastanawiacie się: 1 karat, ile to gram ? Karat jest jednostką masy kamieni szlachetnych już od czasów antycznych. Pochodzi od nazwy nasion drzewa chlebowego, greckiego "keration". Nasiona tej wytrzymałej na zmiany pogodowe i niewymagającej rośliny były szeroko dostępne. Niezależnie od obfitości urodzaju i warunków pogodowych zawsze były tej samej wielkości i tyle samo ważyły. Dlatego były używane jako odważniki do ważenia kamieni szlachetnych. Nasionko ważyło około 0,2 grama. Oficjalnie termin „karat” jako jednostka wagi został zarejestrowany w Paryżu podczas Generalnej Konferencji Miar i Wag w 1907r. 1 karat diamentu więc równa się 0,2 grama. DIAMENT - SYMBOLIKA Symbolika kamieni szlachetnych od dawna fascynuje ludzi. Diament był ceniony we wszystkich kulturach. W starożytnych Indiach był uważany za kamień czystości i niewinności. Wierzono, ze powstał z uderzenia pioruna. W starożytnym Egipcie, był symbolem mądrości i władzy. A u Rzymian i Greków, którzy uważali diamenty za łzy bogów lub okruchy gwiazd, symbolizowały one niezwyciężoność. Ponoć diament przejawia swoje właściwości magiczne, broniąc swojego właściciela przed negatywnym wpływem innych ludzi lub zdarzeń, oraz nadaje siłę i moc energetyczną podczas bitwy. Dlatego nieprzypadkowo cesarz Napoleon nosił przy sobie pokaźnych rozmiarów diament. Wierzył on, że diament potrafi blokować zły urok rzucony na właściciela, kierując jego moc na trzeba dodać, że powszechnie uważano iż prawdziwą moc mają jedynie te kamienie, które są nabyte bez użycia przemocy. W przeciwnym wypadku, diament może „odwdzięczyć się” wywierając negatywny wpływ na właściciela. Największą siłę natomiast posiada kamień przekazany w spadku lub podarowany. Klejnot ten kojarzy się z trwałością, dlatego jest ponadczasowym symbolem wierności i miłości. Jest najpopularniejszym kamieniem szlachetnym ozdabiającym pierścionki zaręczynowe. Od wielu lat są również symbolem sukcesu, statusu społecznego i dobrej inwestycji. LECZNICZE WŁAŚCIWOŚCI DIAMENTÓW Od dawnych czasów diamentom przypisywano niezwykłe właściwości lecznicze . W starożytności uważano, że diamenty potrafią zwalczyć chorobę swojego właściciela, odpędzić złe sny, zwalczyć hipochondrię i apopleksję, a nawet ochronić przed działaniem trucizny. Hindusi wierzą, że diament może obniżyć wysoką gorączkę, zwalcza infekcję, pomaga podczas chorób skóry, zwalcza uczucie zmęczenia i ogólnie poprawia metabolizm. W magii indyjskiej diament był uważany za najważniejszy kamień siódmej czakry, łączącej człowieka z siłami kosmosu. Jogini uważają, że magiczna moc diamentu łączy się poprzez wibracje z sercem i mózgiem, pzekazując swoją energię do strefy „eterycznego” ciała człowieka. Jego światło oczyszcza ciało i umysł. Do dziś wierzymy, że diament pomaga w walce ze stresem. Jako kamien mądrości wzmacnia samoświadomość i ułatwia rozwój duchowy. Noszenie tego kamienia przy sobie pomaga uzyskać dostęp do własnej intuicji oraz zdolności psychicznych, dlatego zalecany jest zwłaszcza ludziom pracującym twórczo, jak i przedsiębiorcom i litoterapeuci, czyli osoby leczące kamieniami naturalnymi nie polecają noszenia cudzej biżuterii z diamentami lub z kamieniami złej jakości, nie mówiąc już o syntetycznych brylantach Jak sprawdzić autentyczność diamentu? Najlepiej- powierzając go oku specjalisty, ponieważ żaden domowy sposób sprawdzania szlachetności tego kamienia nie da 100 % pewności jego autentyczności.
Szlif brylantowy poddaje się ocenie pod względem proporcji, symetrii i jakości polerowania. Idealny okrągły szlif brylantowy składa się z następujących elementów: minimum 33 fasety w koronie, minimum 24 fasety w podstawie, kąt 34°30' pomiędzy rondystą a średnicą tafli, kąt 40°45' pomiędzy koletem a rondystą, kąt 98°30' w
ABC DIAMENTÓW"Adamas" czyli "niepokonany" - taką nazwę nadali temu minerałowi Grecy. Diament to najtwardszy minerał - zajmuje najwyższe miejsce w 10-stopniowej skali twardości Mohsa. Twardość to po prostu odporność na zarysowanie. Diamentu nie da się zarysować żadnym innym przedmiotem. Diament jest odmianą alotropową węgla - (C). Jest odporny na czynniki chemiczne - nie rozpuszcza w kwasach ani zasadach, jest doskonałym przewodnikiem ciepła, przepuszcza promienie rentgenowskie oraz odznacza się wyjątkowo dużym współczynnikiem załamania światła. Dzięki temu diamenty mają silny połysk i grę barw. Właśnie te właściwości czynią ten kamień tak poszukiwanym i cennym w biżuterii. Uroda diamentu to właśnie owe słynne "skra i ogień". Jak powstają diamenty. Diamenty powstają z alkalicznej magmy maficznej na dużych głębokościach rzędu 100 km, przy temperaturach 1100-1300oC i bardzo wysokich ciśnieniach rzędu tysięcy atmosfer. Te graniczne warunki konieczne do krystalizacji diamentów z pierwotnego węgla obecnego w magmie powodują, że minerał ten w przyrodzie występuje tak rzadko. Jak wydobywa się diamenty. Jeszcze na początku XX wieku przy wydobywaniu stosowano płuczki, przypominające okres "gorączki złota". Obecnie stosuję się bardzo kosztowne metody przemysłowe. Wydobyte z głębi ziemi skały rozdrabnia się a następnie przemywa wodą. Silny strumień wody kieruję pokruszoną skałę na stoły pokryte cienką warstwą tłuszczu. Diamenty, jako cięższe zatrzymują się na tłuszczu. Większe diamenty wybiera się ze stołów ręcznie, a mniejsze zdejmuje się co jakiś czas wraz z tłuszczem. Występowanie i wydobycie. Przez kilka tysięcy lat, do początku XVIII wieku, wszystkie diamenty pochodziły z Indii, a w niewielkim stopniu również z Borneo. Eksploatowano je w dorzeczach spływających z płyty Dekanu ku wschodowi rzek (Godawari, Krishna i Penner) stanu Andhra Pradesh, a także stanów Orissa i Madhya Pradesh. Według francuskiego podróżnika nazwiskiem Tavernier, w 1645r. w kopalni koło Kolar pracowało ok. 60 tys. robotników. W XVIII w. złoża indyjskie były na wyczerpaniu. Przez wiele lat najwięcej diamentów wydobywano w RPA. Od 1907r. zaczęto je pozyskiwać z rozsypiskowych złóż wybrzeża atlantyckiego, gdzie znalazły się w aluwiach (pochodzących z rejonu Kimberley) rzeki Oranje. Ich długi transport spowodował, że udział tak wyselekcjonowanych diamentów jubilerskich stanowił w nich ok. 95%, podobnie jak w rozsypiskowych kongijskich złożach Kasai, odkrytych też w 1907r. Dzięki odkryciu (w 1921r.) bogatych złóż diamentów przemysłowych w rejonie Bushimaia, Kongo (w latach 1931-85) stało się największym ich producentem. Diamenty pozyskiwano też w innych krajach afrykańskich: od 1910r. - w Ghanie, od 1912r. - w Angoli, od 1930r. - w Sierra Leone, gdzie w 1972r. znaleziono trzeci co do wielkości diament świata (Gwiazda Sierra Leone). W 1940r. natrafiono na diamenty w największym na świecie kominie kimberlitowym Mwadui (Tanganika), a w 1967r. - w kominie Orapa, co dało Botswanie drugie miejsce w światowej produkcji diamentów. Nieobrobiony diament Od 1725r. odkrywano rozsypiskowe złoża diamentów w Brazylii (rejon Diamantina, Bahia), która przez 150 lat była głównym ich producentem. Po ich wyczerpaniu odkryto niewielkie złoża diamentów w Gujanie (1888 r.), a dopiero w 1970r. na pograniczu Kolumbii i Wenezueli. Małe wystąpienia diamentów znane są z Kanady (na północ od Wielkich Jezior) i USA (Arkansas). W Rosji znajdowano diamenty od 1829r. (Ural). Po II wojnie światowej na ich wielkie złoża natrafiono na Syberii, w dorzeczu Dolnej Tunguzki i Wiluja. W 1955r. odkryto diamentonośny komin w Jakucji. Obecnie Rosja zajmuje IV miejsce w produkcji tych kamieni, po Australii, Zairze, Botswanie, tuż przed RPA. Na kontynencie Australii pierwsze diamenty o niewielkim znaczeniu odkryto w 1851r. W 1978r. na diamenty natrafiono na północ od Wielkiej Pustyni Piaszczystej, w rejonie masywu o nazwie Kimberley. Związane były one z aluwiami okresowych rzek oraz kominami kimberlitowymi (Argyle i inne). Australijski Kimberley stał się najważniejszym diamentonośnym obszarem na świecie (35% światowej produkcji). Jego zasoby kilkakrotnie przewyższają zasoby RPA. Syntetyczne zasoby złóż diamentów naturalnych sięgają ok. 400 ton. Od lat 30 XIX wieku czyniono próby uzyskania diamentów syntetycznych, jednak na skalę przemysłową zaczęto je produkować od 1953 roku. Obecnie diamenty syntetyczne otrzymuje się:- przez krystalizację ze stopionych roztworów węgla (grafitu) w metalach;- z grafitu np. pod wpływem fali uderzeniowej powstającej w następstwie eksplozji materiału wybuchowego;- przez bezpośrednią przemianę grafitu w diament;- przez wytwarzanie zarodków diamentu;- przez krystalizację z ciekłej lub gazowej fazy węglowej. Obecnie produkcja diamentów syntetycznych wielokrotnie przewyższa wydobycie diamentów naturalnych. W Polsce diamenty syntetyczne wytwarzane są w Osieczanach k. Myślenic. Niegdyś diament traktowany był wyłącznie jako kamień szlachetny stosowany w jubilerstwie i złotnictwie. Dziś tylko 20% wydobywanych diamentów wykorzystuje się do celów jubilerskich. Najważniejszymi ośrodkami ich obróbki są: Holandia (Antwerpia, Rotterdam), Anglia (Londyn), Izrael. Wierzenia Symbol władzy, śmiałości i potęgi. Obdarza dobrych ludzi zdolnością koncentracji, przynosi radość i szczęście, dodaje odwagi. Daje również zwycięstwo w miłości. Diament uważany jest za symbol czystości i pokoju, kamień święty. Należy chronić go przed spojrzeniem złych ludzi. Gdy w pobliżu dzieje się zło, jego blask mętnieje. Swoich właścicieli chroni i odbija krążące wokół złe myśli i słowa. Pomoże również w odnalezieniu wewnętrznego spokoju. Jego blask sprawia, że człowiek jest zdrowy i szczęśliwy. Diament zdobyty nieuczciwą drogą przynosi nieszczęście. Słynne diamenty Największym znalezionym dotychczas diamentem jest Cullinan ważący 3106 karatów (ponad 600g). Uzyskano z niego 105 brylantów o łącznej masie 1063,63 kr. Wśród uzyskanych po oszlifowaniu brylantów najwspanialsze to:- Cullinan I - "Wielka Gwiazda Afryki" o masie 520,2 kt (karatów) (ok. 104g), własność Korony Cullinan II - "Mniejsza Gwiazda Afryki" o masie 317,4 kt również jest własnością Korony słynne diamenty to:- Koh-i-noor (Góra Światła) o masie 108 kt jest umieszczony w koronie królów Hope (diament niebieski) - 112 Millennium Star - 203 historie słynnych diamentówKoh-i Noor (góra światła). Około 1600r., za panowania Szachadżahana, słynny diament znajdował się w posiadaniu dynastii, Wielkich Mongołów. Wiązało się z nim wiele przesądów. Mongołowie wierzyli, że ten, kto go posiada włada całym światem i osadzili diament w jednym z oczu pawia zdobiącego Pawi Tron (w pałacu w Delhi). To właśnie Szahdżahan wybudował w Agrze przepiękne mauzoleum Tadż-Mahal pragnąc uczcić pamięć swojej ukochanej żony Mumtaz-Mahal. Kiedy w 1739 roku perski władca Nadir-Szah najechał Indie i zdobył Delhi, nie znalazł w łupach upragnionego diamentu. Doniesiono mu jednak, że pokonany władca ukrył kamień w swoim turbanie. By zdobyć ów skarb, Nadir wykorzystał starożytny azjatycki obyczaj i zaprosił pokonanego władcę na ucztę, na której na znak przyjaźni władcy zamienili się turbanami. Następnie wymknął się cichaczem, a gdy rozwinął turban i połyskująca zdobycz wysunęła się na posadzkę, wykrzyknął "kuh-e nur", co po persku znaczy "góra światła" - stąd obecna angielska nazwa kamienia. W następnych latach klejnot jeszcze wiele razy zmieniał właściciela, aż w 1850r. trafił do rąk królowej Wiktorii. Mówiono o nim wtedy, że przynosi nieszczęście każdemu mężczyźnie. Królowa Wiktoria wzięła to sobie do serca i dodała w testamencie klauzulę, że jeśli diament przypadnie męskiemu spadkobiercy, może być noszony tylko przez królewską małżonkę. Do tej pory Koh-i-Noor zdobił jedynie koronę królowej Aleksandry, królowej Marii a od 1936 roku koronę Elżbiety, brytyjskiej Królowej Matki. Dziś jego ciężar wynosi 108,9 karat i w dalszym ciągu uważany jest za jeden z najpiękniejszych brylantów - można go oglądać w skarbcu korony brytyjskiej w londyńskim Tower. Orłow. Zaliczany jest do najczystszych diamentów świata, o masie 189,62 karat. Był własnością Nadir-Szacha. Po śmierci księcia diament przechodził z rąk do rąk aż wreszcie trafił do Amsterdamu gdzie za 450 000 rubli kupiono go do Rosji. Nabył go dla carycy Katarzyny II hrabia Orłow chcąc odzyskać jej łaski. Odtąd diament zdobił berło carów. Sancy. Pełna nazwa brzmi "Le Grand". W wieku XV kamień ten dostał się do Europy i służył jako talizman księciu Burgundii. Około 1570r., nabył go Nancy Harlai, baron Sancy, pełniący w Konstantynopolu urząd ambasadora Francji. Od niego właśnie pochodzi nazwa kamienia. Wracając zabrał ze sobą kamień do Francji, gdzie o jego istnieniu dowiedział się król Henryk III. Władca ten był bardzo drażliwy na punkcie swojej łysiny i zawsze nosił na głowie małą aksamitną czapeczkę. Pod pretekstem, że chciałby ją ozdobić "pożyczył" kamień od barona. Następny król Henryk IV uczynił barona Sancy swoim ministrem finansów, prosząc jednocześnie, by jego diament był zabezpieczeniem pożyczki na opłacenie armii. Wysłano posłańca z diamentem, lecz człowiek ten nie dotarł króla, a jakiś czas później znaleziono jego straszliwie okaleczone ciało ukryte w zaroślach. Legenda głosi że diament znalazł się w żołądku zmarłego, który połknął go dla bezpieczeństwa. Odtąd kamień zmieniał jeszcze parę razy właściciela, aż w końcu znalazł się w posiadaniu rodziny Astorów. Inne źródła podają, że Sancy należy obecnie do maharadży Patiala. A więc powrócił w swoje rodzinne strony. Regent. W 1701 roku hinduski niewolnik pracujący w kopalni Partial nad rzeką Kistna znalazł diament o wadze 410 karatów. Był to jeden z największych diamentów indyjskich. Przypuszcza się, że ów niewolnik ukrył kamień w ranie na nodze i za obietnicę połowy jego ceny uzyskał pomoc w ucieczce. Kiedy wypłynął na morze marynarz, z którym się umówił, zabił go i ukradł kamień. Wielokrotnie kamień zmieniał właścicieli. W 1717 roku regent Francji - książę Orleański odkupił brylant. W efekcie kamień zmienił nazwę na "Regent". W 1722r. "Regent" zdobił koronę Ludwika XIV podczas koronacji, a Maria Antonina ozdabiała nim ponoć duży kapelusz. Przez wiele lat diament pozostawał w rękach francuskiej elity, zalśnił nawet na szpadzie Napoleona podczas jego koronacji na cesarza w 1804r. Kiedy w 1940r., wojska Hitlera zdobyły Paryż, Regent został ukryty za marmurowym kominkiem w Chateau Chambord. Obecnie znajduje się w skarbcu koronnym w Luwrze. _
G6274t. 59 217 162 33 432 34 200 38 187
zmienia diament w brylant
